Mensen geven graag betekenis aan gebeurtenissen en situaties. Dat doen we al vanaf dat we geboren worden. Zo blijken jonge baby’s al langer te kijken naar bewegende beelden die niet kloppen volgens de natuurwetten dan naar bewegende beelden die kloppen met de natuurwetten. Het geven van betekenis gaat vaak om alledaagse dingen. Dan draait het om het gevoel dat het klopt, dat het juist is wat er gebeurt en wat we ervaren. Does this make sense? Soms gaat het geven van betekenis om levensvragen. Welke betekenis geef je aan een traumatische gebeurtenis in je leven? Wat is de betekenis van je leven?
Laura King schrijft in haar hoofdstuk Meaning, ubiquitous and effortless in het boek Meaning, Mortality and Choice, over hoe onze emoties een rol spelen in hoe we betekenis geven. Het blijkt dat als we positieve emoties hebben, we ook sneller betekenis zien wat er gebeurt. Klik hier om meer te lezen

Berichtje van een enthousiaste deelnemer aan de training progressiegericht leidinggeven:”Ik ben deze vrijdagmiddag het nuttige met het aangename aan het verenigen!”

Voorbij de vrije wil-illusie. In het boek Meaning, Mortality and Choice, the social psychology of existential concerns, is een aantal hoofdstukken gewijd aan de zelfdeterminatie theorie. Ryan, Deci, Legate en Niemec schreven een hoofdstuk getiteld ‘beyond illusions and defense: exploring the possibilities and limits of human autonomy and responsibility through self determination theory’. Ze beginnen dit hoofdstuk met een krachtige stellingname tegen een bepaalde manier van denken onder sociaal psychologen en tegen bepaalde interpretaties van experimentele sociale psychologie.

De timing van reflecteren op wat je aan het leren bent kun je beter goed kiezen. Want te vroeg reflecteren staat leren juist in de weg.

Deze week, op vakantie in Californië, reed ik een stuk van de Pacific Ocean Highway. De prachtige vergezichten over bergen en zee en het samenspel van die twee, deed me denken aan progressiegerichte perspectiefwisseling.
De perspectiefwisselingsinterventies zijn een effectieve manier om je gesprekspartner in termen van zijn eigen positieve gedrag te laten antwoorden. Bij deze vraag nodig je je gesprekspartner uit om zijn eigen positieve gedrag te beschrijven zoals iemand dat zou kunnen waarnemen. Voorbeelden van formuleringen zijn:Klik hier om meer te lezen

In deze post schreef ik over de misvatting dat iemand onder druk zetten een effectieve manier is om die persoon op termijn autonoom gemotiveerd te laten raken. Als iemand al autonoom gemotiveerd wordt voor de activiteit, dan zal het ondanks de eerdere druk zijn en niet dankzij. Dus wat is een goed alternatief?

Klik hier om meer te lezen

Ouders vinden het over het algemeen helemaal niet leuk om hun kind onder druk te zetten. Maar soms is het nodig, denken ze. Dat ik je onder druk zet, is voor je eigen bestwil. Klopt dat?

Klik hier om meer te lezen

Hoe kun je weten wat of het verstandig is om ergens in te geloven? Er zijn zoveel verhalen, zoveel beweringen, zoveel tegenstrijdige informatiebronnen. Dus hoe kies je wat je aanneemt als waar en wat je verwerpt als onwaarschijnlijk of waarschijnlijk onwaar?
Stel dat iemand iets beweert, wat jij niet gelooft. Bij wie ligt dan de bewijslast? Moet jij aantonen waarom je niet gelooft wat die ander beweert? Of moet degene die iets beweert bewijzen dat het waar is wat hij beweert?
Om het concreter te maken een voorbeeld. Klik hier om meer te lezen

Hier is een tip om van Blue Monday een goede dag te maken. Blue Monday is een bedenksel dat de maandag van de laatste volle week in januari de meeste mensen treurig en neerslachtig zouden zijn. Zo’n negatieve verwachting kan best eens werkelijkheid worden. Als je al niet neerslachtig was, dan zou je het kunnen worden omdat het nu eenmaal Blue Monday is. Stel dat je in een dip zit, wat kun je dan doen om jezelf te helpen? Ongeacht de trigger van je neerslachtigheid kan de volgende tip je wellicht helpen: Activeer je prefrontale cortex. Hoe doe je dat? Klik hier om meer te lezen

Carol Dweck schreef in HBR van 13 janari 2016 over drie misvattingen over de groeimindset die ze veel tegenkomt. De eerste is dat de groeimindset wordt verward met open minded zijn en met positief zijn. Mensen die denken dat de groeimindset hetzelfde is als het hebben van een positieve kijk op de zaak, zijn ook geneigd om te zeggen “ik heb altijd al een groeimindset gehad, ik blijf altijd positief!”. De tweede misvatting is dat een groeimindset alleen maar draait om het complimenteren en belonen van inspanning. Dat is niet het geval. Goede resultaten zijn en blijven altijd belangrijk, zowel voor studenten als in organisaties. Waar gaat het wel om? Klik hier om meer te lezen