Ouders kunnen onafhankelijkheid in kinderen stimuleren door de nadruk te leggen op hun eigen meningen en hun eigen besluitvorming, onafhankelijk van de mening van hun omgeving en hun ouders.Is dat een goede manier om het welbevinden van het kind te versterken en de band tussen kind en ouders te versterken?
Welk type ouderlijke betrokkenheid leidt tot goede schoolprestaties? “Dit komend schooljaar wordt een belangrijk jaar voor mijn kind, want zijn cijfers van dit jaar gaan mede bepalen of hij zal worden toegelaten tot de universiteit waar hij graag heen wil”, vertelde een ouder mij laatst:”Wat kan ik, als zijn ouder, doen zodat dat hem gaat lukken?”
Er is sprake van een motivationele wisselwerking tussen docenten en hun studenten. Als docenten zelf autonoom gemotiveerd zijn en op een autonomieondersteunende manier lesgeven, dan zijn hun studenten ook autonomer gemotiveerd. Hoe werkt dat?
Docenten die autonomieondersteunend lesgeven plukken daar zelf ook de vruchten van. Ze lopen namelijk veel minder kans op emotionele uitputting, depersonalisatie en burnout. Klik hier om meer te lezen
Intrinsieke motivatie refereert aan het doen van een activiteit omdat die activiteit in zichzelf prettig en interessant is en voldoening schenkt. Er zijn drie typen intrinsieke motivatie. De eerste is de intrinsieke motivatie om te weten. Je kunt intrinsiek gemotiveerd zijn om bepaalde kennis te vergaren, informatie te verwerken, kennis op te bouwen. Iemand die vrijwillig een studie oppakt vanwege interesse in het onderwerp is intrinsiek gemotiveerd om kennis over dat onderwerp te vergaren. Het tweede is de intrinsieke motivatie om iets te creëren. Je kunt intrinsiek gemotiveerd zijn om zelf iets voor elkaar te krijgen, op te bouwen, te maken. Iemand die een boek schrijft of een liedje componeert of een training in elkaar zet of fotografeert ervaart voldoening om dit te creëren. Het derde type intrinsieke motivatie gaat om stimulerende ervaringen. Je kunt intrinsiek gemotiveerd zijn om stimulerende sensorische ervaringen te hebben, om prettige, leuke en opwindende dingen te ervaren. Dat kan gaan om sensorische stimulatie, zoals het luisteren naar muziek. Om esthetische stimulatie, zoals het kijken naar een mooi schilderij. Om het ervaren van flow, zoals je kunt ervaren wanneer je helemaal opgaat in dansen, tennissen, les geven, piano spelen, zingen en ga zo maar door.Klik hier om meer te lezen
Als leerlingen de perceptie hebben dat ze de docent een controlerend klimaat schept in de klas, dan kunnen ze op verschillende manieren reageren.Klik hier om meer te lezen
Hoewel het onderzoek consequent laat zien dat een controlerende lesstijl negatieve consequenties heeft voor het leren, presteren, psychologische welbevinden en de fysieke gezondheid van leerlingen, hebben sommige docenten overtuigingen die toch leiden tot het adopteren van een autoritaire lesstijl.
Bij deliberate practice vergelijk je jouw prestaties steeds met een norm, met de prestaties van een expert. Of het nu gaat om een muziekstuk leren spelen of zingen of om een nieuwe gesprekstechniek leren toepassen of om schaken of tennissen of welke vaardigheid dan ook maar. Je vergelijkt nauwgezet wat jij doet met wat de expert doet en stelt je fouten bij zodra je ze maakt.
Het boek The practice of practice van Jonathan Harnum is een interessant boek voor iedereen die goed wil leren oefenen. Hoewel Harnum inzoomt op muzikale vaardigheden, is zijn beschrijving van effectief oefenen net zo relevant voor andere vaardigheden. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt de theorie van deliberate practice op een praktische manier behandeld. Deel 2 bevat praktische tips van experts. Harnum benadrukt het belang van langzaam oefenen, zo langzaam dat je het in 1 keer goed doet. Het voordeel daarvan is dat je direct de juiste myelinevorming in gang zet. Myelinevorming vindt immers plaats ongeacht of wat je leert goed of fout is. Als je heel vaak dezelfde fouten maakt, raken die net zo goed geautomatiseerd als wanneer je heel vaak het goede doet.Klik hier om meer te lezen
