Hoe sterk is je behoefte aan autonomie, competentie en verbondenheid? Verschillen mensen in de mate waarin ze daaraan behoefte hebben? De zelfdeterminatieheorie kijkt op een specifieke manier naar deze drie basisbehoeften, namelijk als groeigeoriënteerde behoeften.

Een als-dan-plan is een veelbelovende manier om je goede voornemens te koppelen aan daadwerkelijk gedrag. Als-dan-plannen staan ook wel bekend onder de term implementatie-intentie. Het gaat bij een als-dan-plan echter niet om een to-do-lijstje of een planning in de traditionele zin van het woord.

Een positieve toekomstinschatting is de overtuiging dat een gewenste gebeurtenis zal gaan plaatsvinden of een ongewenste gebeurtenis niet zal gaan plaatsvinden. In tegenstelling tot dagdromen over een fantastische toekomst en fantasieën over ideale situaties leiden positieve toekomstinschattingen tot actie en progressie.

Fantastische dromen kunnen heel prettig aanvoelen, maar helpen ze ook om daadwerkelijk in actie te komen om ze te verwezenlijken? Het lijkt niet zo te zijn. Vanuit meerdere onderzoeksbronnen komen indicaties dat fantastische dromen en fantaseren over mooie resultaten en successen niet de meest aangewezen manier is om progressie te boeken.

Perfecte ouders van perfecte kinderen; is dat waar ouders van nu naar streven? In een meta-analyse van Curran en Hill schetsen deze onderzoekers een zorgwekkend beeld van toegenomen perfectionisme onder jong volwassenen en adolescenten. Zij wijzen op drie mogelijke oorzaken van die slechte ontwikkeling. Een van de verklaringen die zij aandragen is de veranderde opvoedstijl van ouders. Soenens en Vansteenkiste stellen zo hun vraagtekens bij deze verklaring.

In dit artikeltje staan vier progressiegerichte vragen die helpen om mensen met een beperking te ondersteunen bij het ontwikkelen van zelfgedetermineerde vaardigheden.

Autonomieondersteuning bij mensen met beperkingen kan intuïtief verworpen worden als te moeilijk en niet mogelijk. Leerproblemen, sociaal-emotionele problemen en verstandelijke beperkingen lijken op gespannen voet te staan met autonoom functioneren. Nu is autonoom functioneren niet hetzelfde als onafhankelijk functioneren, maar problematisch gedrag kan worden gezien als aanleiding om de controle over te gaan nemen, te gaan straffen, belonen of psychologische druk te gaan inzetten.

Mijn deur staat op een kier… Stel dat een teamlid dit tijdens een teamsessie zegt, hoe kun je dan progressiegericht reageren? Afgelopen week op de vijfde dag van de training progressiegericht coachen sprak ik met de deelnemers hierover. Een paar gedachten die de revue passeerden zijn het waard om even te noemen.

Mannelijke en vrouwelijke breinen, bestaan die? The gendered brain is een boek van Gina Rippon, hoogleraar cognitieve neuroimaging aan het Aston Brain Centre. Vanuit breinonderzoek naar autisme is ze vervolgens onderzoek gaan doen naar sekseafhankelijke breinverschillen. Vorige week woonde ik een lezing van haar bij en deze week las ik haar boek. Volgens mij is de kennis die er in dit boek ter beschikking wordt gesteld belangrijk omdat mensen intuïtieve theorieën hanteren ten aanzien van hoe de verschillende seksen zijn en hieraan verstrekkende conclusies verbinden. Het is ook een van de eerste kenmerken die we zien als we iemand ontmoeten: is dit een man of een vrouw? Belangrijk dus om te weten welke beelden we bij onszelf oproepen zodra we zien of iemand man of vrouw is. Een paar brokjes kennis die er in dit veelomvattende boek te vinden zijn vat ik hieronder samen.

Fouten als doel op zich. Een echte fout behoeft geen excuses, het is een doel in zichzelf. Dat is vrij vertaald de quote waarmee Stuart Firestein zijn eerste hoofdstuk in het boek Failure, why science is so successful, start. In dit boek neemt Firestein je mee in een redenatie omtrent de betekenis van fouten in wetenschappelijk onderzoek. Is het maken van fouten iets onvermijdbaars, maar toch altijd iets negatiefs? Dat ligt aan wat er wordt bedoeld met een fout.