De vier componenten van ons voorspellende brein. Steeds meer wetenschappers ondersteunen het idee dat ons brein voorspellend werkt. Wetenschappers zoals Anil Seth en Lisa Feldmann-Barrett hebben er laagdrempelige boeken over geschreven, en ook Daniel Yon (zie hier) en Andy Clark. Het boek van Clark is getiteld ‘the experience machine’. En in zijn boek heb ik de tot nu toe helderste uiteenzetting gevonden over de werking van ons voorspellende brein.

Waar komt je eigen motivatiestijl vandaan? Oftewel waar komt de manier waarop je anderen probeert te motiveren vandaan? Een tijdje geleden zei een leidinggevende tegen me dat hij het belachelijk vond dat zijn medewerkers niet gewoon zelf snapten wat ze moesten doen. Hij vond het irritant dat hij hen moest aansturen. Waarom was dat nou nodig? Hij kreeg er weerstand van om als leidinggevende te moeten leidinggeven aan medewerkers. Deze leidinggevende was niet autonoom gemotiveerd voor zijn werk als leidinggevende. Hij schoot vaak uit zijn slof, was ongeduldig en autoritair tegen zijn medewerkers. Dat ging gepaard met een energielek bij hemzelf en bij medewerkers die niet goed functioneerden.

AI lijkt wel bewustzijn te ontwikkelen? Anil Seth (auteur van onder andere Being you) heeft dit interessante artikel geschreven over bewustzijn en AI. Als je een vraag stelt in een systeem als chatgpt dan kan je het gevoel krijgen met een bewust persoon te communiceren. Alleen al de manier van vragen stellen in de ‘je’ -vorm en het antwoord krijgen in de ‘ik’-vorm kan je dat idee geven. Naast alle implicaties die het kan hebben als mensen ervaren dat AI bewust zijn heeft, is een belangrijke vraag of AI daadwerkelijk bewustzijn kan ontwikkelen. Een paar gedachten uit het artikel van Anil Seth vat ik hier samen.

De universaliteit van psychologische basisbehoeften. Grubbs et al. (2025) deden onderzoek naar het meten van psychologische basisbehoeften zoals die door de zelfdeterminatietheorie worden gesuggereerd.

Progressiegerichte voorbereiding van gesprekken en situaties vergroot de kans dat er daadwerkelijk progressie wordt bereikt in het gesprek en in de betreffende situatie. Veel mensen realiseren zich wel dat voorbereiding belangrijk kan zijn, en als het ze qua tijd lukt doen veel mensen ook wel wat aan voorbereiding. Maar dat zegt nog niets over hoe ze zich voorbereiden. Welke veelvoorkomende niet-progressiegerichte dingen doen mensen in de voorbereiding? En hoe ziet een progressiegerichte voorbereiding eruit?

De plek van emoties in het CPW-progressiemodel: welke plek kennen we in ons progressiemodel toe aan emoties? We zijn nooit geporteerd geweest van een door de coach/professional aan te brengen focus op emoties van cliënten/gesprekspartners. Dat wil echter niet zeggen dat emoties onbelangrijk zouden zijn of dat de progressiegerichte benadering uitsluitend ‘rationeel’, ‘cognitief’ of ‘zakelijk’ zou zijn. Onze inzichten over emoties en de plek van emoties in de progressiegerichte benadering is nog steeds ‘work in progress’, mede omdat de wetenschap van emoties zelf nog volop in beweging is. In deze bijdrage een paar reflecties op de plek van emoties in het CPW-progressiemodel.

100 sleutels tot progressie is de titel van het pas verschenen inspiratieboekje voor progressiegerichte professionals. Dit inspiratieboekje bevat 100 progressiesleutels, in de vorm van situationeel inzetbare progressiegerichte interventies.

Hoe kennis van emoties samenhangt met emotieregulatie. Wanneer mensen wordt gevraagd om te vertellen over hun emotionele ervaringen, verschillen ze in hoe gedetailleerd ze dat lukt. Sommigen maken genuanceerd onderscheid tussen emotionele begrippen die dicht bij elkaar liggen, terwijl anderen daar niet zo goed toe in staat zijn. Zou je kennis van emotionele concepten gerelateerd zijn aan hoe je je emoties kunt reguleren? En zou je vaardigheid om emotionele ervaringen te construeren die genuanceerd en contextspecifiek zijn gerelateerd zijn aan hoe goed je je emoties kunt reguleren?

Wijze intervisie is een aanpak gebaseerd op het metacognitieve wijsheidsmodel van Igor Grossman. Grossman pleit voor een metacognitieve benadering van wijsheid. Daarbij maakt hij expliciet geen strikt onderscheid tussen denken en voelen. Die twee zijn immers niet van elkaar te scheiden. Zijn cognitieve wijsheidsmodel beoogt dan ook niet alleen bij te dragen aan effectief cognitief functioneren, maar ook aan emotieregulatie, empathie en moreel redeneren.