In zijn boek Just babies, the origins of good and evil, legt Paul Bloom duidelijk en overtuigend uit dat de juiste theorie over moraliteit twee componenten bevat. De eerste component is het besef van goed en kwaad waarmee we geboren worden. De tweede component is wat ons mensen maakt, namelijk het product van onze compassie, onze verbeelding en bovenal onze enorme capaciteit om rationeel te kunnen redeneren.Klik hier om meer te lezen
We zitten weer vlak voor de jaarwisseling, een mooi moment om onze gedachten te laten gaan over dingen die ertoe doen. En wat er toe doet, is wat je gelooft dat waar is. Welke overtuigingen je hebt. Waarvan je (vaak onbewust) uitgaat. Wat voor jou zo evident is, dat je er geen vraagtekens meer bij stelt. Hier zijn tien reflectievragen.
Klik hier om meer te lezen
Dit artikel roept de wetenschappers in het gebied van de positieve psychologie op om eerlijker te zijn over de uitkomsten van studies, betere wetenschappelijke methoden te volgen en te stoppen met het uitrollen van psychologische interventies waarvoor geen bewijs bestaat dat ze werken.
Klik hier om meer te lezen
Facial feedback, houdt dit idee stand? De replicatiestudies naar het effect van power poses op het niveau van testosteron en cortisol en de bereidheid om risico’s te nemen, geven aan dat de onderzoeksresultaten van Amy Cuddy niet opnieuw gevonden worden. Dit werpt de vraag op hoe sterk het bewijs is voor het doe-alsof principe, dat is gebaseerd op de zelfperceptietheorie.
Klik hier om meer te lezen
Het effect van power poses op hormonen en besluitvorming, zoals Amy Cudy in haar Ted-presentatie en boek claimt, is al van meerdere kanten bekritiseerd, omdat deze effecten niet gevonden worden en er dus vooralsnog geen bewijs is dat power poses werken.Klik hier om meer te lezen
Er is een positieve feedback loop tussen geven en geluk. Als je je prosociaal gedraagt zorgt dat er namelijk voor dat je positieve emoties ervaart en als je positieve emoties ervaart versterkt dat je geneigdheid prosociaal gedrag te vertonen.
Klik hier om meer te lezen
Momenteel lees ik het boek The psychology of change, life contexts, experiences and identities van Reynolds en Branscombe. In dit boek wordt een overtuigend argument uiteengezet dat het bestaan van de zogenaamde plastische persoonlijkheid aantoont.
Langdurige blootstelling aan politiek geweld en terrorisme beïnvloedt je politieke attitudes. Om radicale veranderingen in politieke attitudes te begrijpen onder degenen door politiek geweld getroffen zijn, moeten we de persoonlijke blootstelling aan dat geweld plus de psychologische mechanismen zoals stress en perceptie van gevaar in ogenschouw nemen. Het gaat hierbij om directe blootstelling (het geweld overkomt jezelf of iemand die je lief is) en om indirecte blootstelling (bijvoorbeeld via berichten in de media).
Klik hier om meer te lezen
Jaap Denissen schrijft in het boek Psychology of Change een boeiend hoofdstuk getiteld ‘A functional perspective on personality trait development’. Hij beschrijft hoe persoonlijkheidskenmerken traditioneel worden gezien als ‘de dingen van een individu die niet veranderen’. Als iemands gedrag wordt toegekend aan zijn persoonlijkheid, dan wordt er vanuit gegaan dat het gaat om een stabiele tendens. In de psychologische onderzoeken wordt persoonlijkheid dan ook regelmatig op dezelfde manier behandeld als sekse en etniciteit.Klik hier om meer te lezen
Een mechanisme dat het bereiken van een onderhandelresultaat flink in de weg kan zitten is reactive devaluation. Dat wil zeggen dat mensen in een onderhandelingssituatie of in een conflict een voorstel van de andere partij als minder gunstig beschouwen, dan wanneer datzelfde voorstel zou zijn gedaan door henzelf of door een derde. Het voorstel van de ander wordt snel gezien als strategisch manipulatief (op zijn best) of als oneerlijk, geniepig en als een poging je erin te laten lopen (op zijn slechtst).Klik hier om meer te lezen
