Mensen geven graag betekenis aan gebeurtenissen en situaties. Dat doen we al vanaf dat we geboren worden. Zo blijken jonge baby’s al langer te kijken naar bewegende beelden die niet kloppen volgens de natuurwetten dan naar bewegende beelden die kloppen met de natuurwetten. Het geven van betekenis gaat vaak om alledaagse dingen. Dan draait het om het gevoel dat het klopt, dat het juist is wat er gebeurt en wat we ervaren. Does this make sense? Soms gaat het geven van betekenis om levensvragen. Welke betekenis geef je aan een traumatische gebeurtenis in je leven? Wat is de betekenis van je leven?
Laura King schrijft in haar hoofdstuk Meaning, ubiquitous and effortless in het boek Meaning, Mortality and Choice, over hoe onze emoties een rol spelen in hoe we betekenis geven. Het blijkt dat als we positieve emoties hebben, we ook sneller betekenis zien wat er gebeurt. Klik hier om meer te lezen

Berichtje van een enthousiaste deelnemer aan de training progressiegericht leidinggeven:”Ik ben deze vrijdagmiddag het nuttige met het aangename aan het verenigen!”

Deze week, op vakantie in Californië, reed ik een stuk van de Pacific Ocean Highway. De prachtige vergezichten over bergen en zee en het samenspel van die twee, deed me denken aan progressiegerichte perspectiefwisseling.
De perspectiefwisselingsinterventies zijn een effectieve manier om je gesprekspartner in termen van zijn eigen positieve gedrag te laten antwoorden. Bij deze vraag nodig je je gesprekspartner uit om zijn eigen positieve gedrag te beschrijven zoals iemand dat zou kunnen waarnemen. Voorbeelden van formuleringen zijn:Klik hier om meer te lezen

Hoe kun je weten wat of het verstandig is om ergens in te geloven? Er zijn zoveel verhalen, zoveel beweringen, zoveel tegenstrijdige informatiebronnen. Dus hoe kies je wat je aanneemt als waar en wat je verwerpt als onwaarschijnlijk of waarschijnlijk onwaar?
Stel dat iemand iets beweert, wat jij niet gelooft. Bij wie ligt dan de bewijslast? Moet jij aantonen waarom je niet gelooft wat die ander beweert? Of moet degene die iets beweert bewijzen dat het waar is wat hij beweert?
Om het concreter te maken een voorbeeld. Klik hier om meer te lezen

Carol Dweck schreef in HBR van 13 janari 2016 over drie misvattingen over de groeimindset die ze veel tegenkomt. De eerste is dat de groeimindset wordt verward met open minded zijn en met positief zijn. Mensen die denken dat de groeimindset hetzelfde is als het hebben van een positieve kijk op de zaak, zijn ook geneigd om te zeggen “ik heb altijd al een groeimindset gehad, ik blijf altijd positief!”. De tweede misvatting is dat een groeimindset alleen maar draait om het complimenteren en belonen van inspanning. Dat is niet het geval. Goede resultaten zijn en blijven altijd belangrijk, zowel voor studenten als in organisaties. Waar gaat het wel om? Klik hier om meer te lezen

In onze trainingen staan mensen vaak even op, bijvoorbeeld als we naar korte filpmjes kijken. Ook wandelen mensen veel, terwijl ze bezig zijn met een oefening in progressiegericht werken. We hadden al indicaties dat dit een gunstig effect heeft: je blijft alerter, actiever, creatiever. Een nieuwe studie laat zien dat staan tijdens het leren wel eens een heel goed effect zou kunnen hebben op het functioneren van je hersenen, op langere termijn. Klik hier om meer te lezen

Jongeren van nu groeien op in een kennis- en netwerksamenleving. De wereld is complex en verandert voortdurend in rap tempo. Onderwijsinstellingen kunnen minder dan vroeger studenten opleiden voor een specifiek beroep. De inhoud van werk verandert immers snel, dus hoe leidt je iemand op voor een beroep dat er over een korte tijd al niet meer is? De 21ste eeuwse vaardigheden zijn in een snel veranderende werkelijkheid hard nodig om daar goed mee te kunnen omgaan met en op inspelen. Onderwijsinstellingen willen hun studenten helpen om deze zogenoemde 21ste eeuwse vaardigheden te verwerven gedurende hun studietijd. De vaardigheden waarom het gaat zijn vaardigheden zoals communiceren, samenwerken, problemen oplossen, creativiteit, kritisch denken, sociale en culturele vaardigheden. De overtuiging is dat het beheersen van deze vaardigheden steeds meer bepalend zal zijn voor goed kunnen functioneren op de veranderende arbeidsmarkt.Klik hier om meer te lezen

In de laatste NOAM-nieuwsbrief van dit jaar nemen we een selectie op van reacties van (oud-)deelnemers aan onze trainingen, naar aanleiding van de vraag:”hoe gebruik jij de progressiegerichte aanpak?”
Heb jij, als lezer van de NOAM-nieuwsbrief ook zin om ons te laten weten hoe jij de progressiegerichte aanpak benut? Mail ons dan: noam@kpnmail.nl In de volgende nieuwsbrief nemen we een selectie van alle reacties op.  

Maajid Nawaz beschrijft in zijn boek Radical zijn leven, startend bij racistische en gewelddadige ervaringen in zijn jeugd. In de loop van zijn tienerjaren ging hij een steeds radicalere manier van denken en handelen omarmen, ingegeven door een perceptie van maatschappelijke onrechtvaardigheid die hem werd aangereikt door een voorbeeldfiguur (zijn oom). Zijn denken en handelen werden almaar radicaler en dit deed hem uiteindelijk belanden in een gevangenis in Egypte, omdat hij werd verdacht van het rekruteren van anderen voor zijn radicale en illegale organisatie. Toen hij na ruim vier jaar, mede door toedoen van Amnesty International, uiteindelijk weer naar Londen kwam, had hij heel veel tijd gehad om na te denken. Dat resulteerde erin dat hij een organisatie is gestart die probeert om radicalisering van binnenuit in de betreffende groeperingen te voorkomen en om te buigen naar betere manieren om deel te nemen aan de maatschappij.
Klik hier om meer te lezen

Emoties tijdens het leren zijn het meest effectief wanneer ze de ontwikkeling van taakrelevante kennis faciliteren. In plaats van te proberen om voorbij je emoties te komen en je alleen maar te richten op het cognitief leren van de nieuwe taak, is het veel effectiever om taakrelevante emoties te incorporeren in je leerproces. Als je tijdens het leren bezig bent met niet-taakrelevante emoties, dan staan je emoties inderdaad je leren in de weg (je maakt je bijvoorbeeld druk om hoe de docent je beoordeelt en dat leidt je af van het leren van de nieuwe taak). Taakrelevante emoties zijn emoties die optreden omdat je op de goede of de verkeerde weg bent met het leren van de taak. Die emoties helpen het leerproces omdat ze nuttige en relevante intuïties worden.
Mary Helen Immordino-Yang beschrijft drie strategieën om taakrelevante emoties te stimuleren tijdens het leren.Klik hier om meer te lezen